Marc-André Hamelin

thumb|right|Marc-André Hamelin Marc-André Hamelin, (Montreal, Quebec, 5 september 1961) is een Canadees klassiek pianist en componist.

Marc-André Hamelin begon zijn pianostudie op 5-jarige leeftijd en was 9 jaar toen hij de eerste prijs in een Canadees concours won. Zijn vader was apotheker, maar ook een begenadigd pianist. Deze leerde hem de werken van Alkan, Godowsky en Sorabji kennen. De voornaamste leermeesters van Marc-André waren Yvonne Hubert, Harvey Wedeen en Russell Sherman. Hij studeerde aan de École Vincent d'Indy in Montreal en vervolgens aan de Temple University in Philadelphia (Pennsylvania).

Marc-André Hamelin gaf recitals in Amsterdam, Antwerpen, Berlijn, Birmingham, Frankfurt, Istanbul, Mexico City, Milaan, Montreal, Moskou, New York, Ottawa, Parijs, Philadelphia, Quebec, Salt Lake City, San Juan Puerto Rico, Rotterdam, Toronto, Wenen, Washington en Warschau. Hij trad ook op tijdens festivals, waaronder Bad Kissingen, Belfast, Cervantino, La Grange de Meslay, Husum Piano Rarities, Lanaudière, Ravinia, La Roque d’Anthéron, Ruhr Piano, Scotia (Halifax), Singapore Piano, Snape Maltings Proms, Turku en Ottawa Strings of the Future, en het Chopin Festivals of Bagatelles (Parijs), Duszniki en Valldemossa. Marc-André Hamelin speelt regelmatig in de Wigmore Hall Masterconcert Series en de International Piano Series in Londens South Bank Centre. Ook speelt hij jaarlijks in de Herkulessaal in München en hij gaf een serie van 6 concerten in Tokio.

Hij maakte opnamen van vele componisten op het label van Hyperion. Zijn opname van de complete Godowsky ''Studies on Chopin's Études'' won de 2000 Gramophone Instrumental Award. Hamelin is ook bekend door zijn opnamen van minder bekende laat-19e- en vroeg-20e-eeuwse componisten (Leo Ornstein, Nikolai Roslavets, Nikolaj Medtner, Georgy Catoire, Charles Ives), en door het spelen van pianistisch zeer moeilijke werken van pianisten/componisten als Leopold Godowsky, Charles-Valentin Alkan en Kaikhosru Sorabji.

Hamelin componeerde zelf ook diverse werken, waaronder een set van 12 piano-etudes in mineurtoonsoorten. Hiervan zijn er 6 voltooid. De twaalfde in deze cyclus is een ''Prelude and Fugue'', en is gepubliceerd door Doberman-Yppan. Een andere cyclus van 7 stukken, getiteld ''Con Intimissimo Sentimento'', werd samen met een opname door Hamelin zelf gepubliceerd door Ongaku No Tomo Sha. Hamelin schreef voorts een transcriptie van Zequinha de Abreus ''Tico-Tico No Fubá'' die door Schott Music is gepubliceerd. Hoewel het merendeel van zijn composities voor piano solo is geschreven, heeft hij ook 3 stukken gecomponeerd voor pianola, en diverse andere werken voor andere instrumenten, waaronder ''Three Fanfares'' voor 3 trompetten, gepubliceerd door Presser. Zijn andere werken zijn gedistribueerd via het Sorabji Archive.

In 1985 won Hamelin de Carnegie Hall International Competition of American Music. In 2004 ontving Hamelin de internationale opname award in Cannes. Hij is officier in de Orde van Canada en ridder in de Nationale Orde van Quebec.

Hamelin schreef een kort virtuoos stuk genaamd ''Valse Irritation d'après Nokia'', gebaseerd op de Nokia-ringtone. Deze "irritante" wals speelt hij tijdens concerten als er een mobiele telefoon afgaat. Door Wikipedia aangeleverd