Tullio Serafin

Tullio Serafin (ur. 1 września 1878 w Cavarzere, zm. 2 lutego 1968 w Rzymie) – włoski dyrygent, pedagog.

Wprowadził 19. wieczne opery bel canto (m.in. Belliniego, Rossiniego i Donizettiego) do 20. wiecznego repertuaru operowego. Wsławił się jako nauczyciel młodych śpiewaków operowych, szczególnie prowadzeniem Marii Callas.

Urodził się w Rottanova (Cavarzere), niedaleko Wenecji, naukę rozpoczął w Mediolanie, został początkowo skrzypkiem w orkiestrze La Scali w Mediolanie pod dyrekcją Toscaniniego. Później otrzymał nominację na asystenta dyrygenta. W latach 1909–1914, 1917–1918, był dyrektorem muzycznym La Scali.

W 1924 r. wstąpił do zespołu dyrygentów Metropolitan Opera. W 1934 r. został dyrektorem artystycznym Teatro Reale w Rzymie. Podczas swojej długiej kariery odkrył wielu śpiewaków, w tym Joan Sutherland i Marię Callas, z którą dokonał licznych nagrań. Miał także znaczący wpływ na kariery śpiewaków, z którymi współpracował, m.in. Rosy Ponselle. Od 1914 roku jego żoną była wybitna polska śpiewaczka Elena (Helena) Rakowska (1882-1964), która występowała m.in. w nowojorskiej MET, mediolańskiej La Scali i Teatro Colon w Buenos Aires.

Serafin doprowadził do włoskich premier dzieł m.in. Albana Berga, Paula Dukasa i Benjamina Brittena. Zmarł w Rzymie w 1968 roku.

Wybrane nagrania Tullia Serafina z udziałem Marii Callas dla wytwórni Angel / EMI: * ''Armida'' - 1952 * ''Lucia di Lammermoor'' - 1953 * ''I puritani'' - 1953 * ''Cavalcanti rusticana'' - 1953 * ''Norma'' - 1954 * ''Pajace'' - 1954 * ''La forza del destino'' - 1954 * ''Aida'' - 1955 * ''Rigoletto'' - 1955 * ''Turandot'' - 1957 * ''Manon Lescaut'' - 1957 * ''Medea'' - 1957 * ''Lucia di Lammermoor'' - 1959 * ''Norma'' - 1960 Źródło: Wikipedia